Türkiye, varoluş mücadelesinin adıdır. Bu mücadele, 1071’de başlayan tarih çizgisinde bıkmadan, usanmadan, yılmadan verilmiştir. “Her şey bitti” denildiğinde Çelebi Mehmet çıkmıştır sahneye, “bu sefer yıkılır” denildiğinde Abdülhamit oturmuştur tahta. “Tamam, şimdi çözüldüler” denildiğinde Kuvay-ı Milliye doğmuştur Anadolu’nun topraklarından. Bir torbaya tıkılamamıştır, çünkü var olmayı ve var kalmayı hep başarmış bir coğrafyadır burası.
Türkiye, vazgeçmemenin adıdır. Tarih, bu coğrafyada neyi biriktirdiyse ondan vazgeçmemek içindir bunca olan biten. Avrupadan aldıkları desteklerle o pis ağızlarından üzerimize kusanların bir türlü anlayamayacağı bir şeydir bu. “Her şeyi yaptılar, yaptık. Hala niçin vazgeçmedi bunlar” cümlesindeki çaresizliklerinde gizlidir meseleyi bir türlü anlayamamaları. Türkiye vazgeçmez. Belki erteler, belki bir müddet susar, ama vazgeçmez. Tarihin kaderi böyle tecelli etmiştir çünkü. Dünyanın iyiliği için Türkiye’nin vazgeçmemesi gerekir çünkü.
Artık anlaşılmıştır. Konu, bir siyasî parti ve onun liderleri değil, ülkemizin kendisidir. İslâm inancına hasımlık edenlerin batı dünyası tarafından desteklenmesi, gönüllü olarak silahlandırılması, yeterli bir örnektir.
Yaşanan bir hakikat daha var: Terör örgütleri üzerinden ülkemizin savunma kapasitesini ve savaşma kabiliyetini test ediyorlar. Zor zamanında insanımızın birbirine yakınlığını görmek istiyorlar. Genel bir savaş durumunda toplumsal dirayetimiz nasıl olacak, onu öğrenmeye çalışıyorlar.
Unutmuşlar; Çanakkale’ yi, Kurtuluş Savaşını, Malazgirtti…
Türkiye, fedanın adıdır. Savaşa giderken ailesine “beklemesinler” diyen adamdan öyle çok vardır ki… Adı bazen Abdurrahman olur, bazen Bekir olur, bazen Alpaslan olur, bazen Samet olur. Ve aklınıza gelen her şeyden vazgeçebilir bu adam. Anadan, arkadaştan, yardan… Evlattan, maldan, candan… Her şeyden…
Türkiye, bir vatanın adıdır. Geceleri kalkıp üzerini örttüğümüz, geceleri kalkıp üzerimizi örten. Nöbetini tuttuğumuz ve sürekli nöbetimizi tutan. Dua ettiğimiz ve bizim için dua eden. Vatandır burası.
Çam, Kurtuluş savaşında kozalak dökmeye başladı; Türkiye Cumhuriyeti. Şimdi de Türkiye verimsiz topraklara Zeytin Dalı götürüyor. Sırada ki…
Türkiye Sevginin Adıdır…
