Merhaba sevgili okurlar, bu hafta hem bir sosyolog hem de bir baba gözüyle "babalar ve çocuklar" hakkında bir yazı yazmak istedim.
Ülkemizin köklü eğitim ve öğretim kurumlarından biri, idareci ve öğretmenler eşliğinde babalar ve ilköğretim çağındaki çocukları için güzel bir etkinlik düzenliyor. Seneler önce bu etkinliğe kızımla birlikte birkaç kez katılmış bir baba olarak, çok faydalı bulduğum bu etkinlikten bahsetmek isterim. Etkinlik için şöyle bir yöntem izleniyor: Eğitim yılının sonuna doğru, derslerin ve sınavların yoğunluğu bitip havalar ısınmaya başladığında, çocukların yorgunluklarını biraz olsun atabilmeleri için üç günlük bir çadır kampı düzenleniyor. Şehrin dışında güzel bir ormanlık alana kurulan çadırlarda sadece çocuklar ve babaları, diğer sınıf arkadaşları ve babalarıyla birlikte kamp yapıyor. İhtiyaçlar bazen bireysel bazen de ortak bir şekilde karşılanıyor. Babalar ve çocuklar çadırları kendileri kuruyor. Biri ipi gererken diğeri çivi çakıyor. Çocuklar, babalarıyla birlikte bir şeyler üretmenin mutluluğunu yaşıyor. Birilerinin çadırında sorun olduğunda diğer babalar ve çocuklar onlara yardım ediyor, çadırını kuramayanlara destek olunuyor. Eksik malzeme getirenlere diğer aileler tarafından bu malzemeler temin ediliyor. Bu şekilde çocuklar paylaşmayı, zor zamanlarda arkadaşlarına yardım etmeyi ve bireysellikten uzaklaşmayı öğreniyor. Kahvaltıdan sonra çocuklar çeşitli oyunlar ve aktivitelerle eğleniyor ve birbirleriyle kaynaşıyor. Aynı zamanda babalar da
birbirleriyle kaynaşıyor ve hoşça vakit geçiriyor. İlerleyen saatlerde babalar da aktivitelere dahil ediliyor. Bu da babalar ve çocukları arasındaki bağları güçlendiriyor. İnternetsiz, televizyonsuz ve bilgisayarsız bir ortam yaratılarak çocukların en azından birkaç günlüğüne de olsa bunlara bağımlı olmasının önüne geçilmeye çalışılıyor. Güzel anılar biriktirilen üç gün sona eriyor. Bu etkinliğin birçok olumlu amacı olduğu söylenebilir. Benim için en önemlileri şunlar:
1- Bu etkinlik sayesinde babaların çok fazla vakit geçiremedikleri çocuklarıyla bir nebze de olsa ilgilenmeleri sağlanıyor.
2- Ülkemizde bu yaştaki çocukların sorumlulukları genellikle anneye yüklenmektedir. Annelerin üzerindeki yükün birkaç günlüğüne de olsa hafifletilmesi amaçlanıyor.
3-Baba ve çocuk arasındaki bağın güçlendirilmesi, paylaşım içinde olmaları amaçlanıyor. Örneğin; etkinliklerden biri şu şekilde, babaların ve çocukların gözleri kapalı bir şekilde, yalnızca temas ederek birbirlerini tanımaları isteniyor. Başka bir etkinlikte ise, soru-cevap yoluyla babanın ve çocuğun birbirlerinin kişisel özelliklerini tanımaları hedefleniyor.
4-Çocukların okul ortamı dışında birlikte yaşamaları ve birbirleriyle kaynaşmaları sağlanıyor.
5-Çocukların yapılan kısa gezintilerle doğa ile iç içe bir ortamda (hayvanlar, bitkiler, dereler, göller vb.) vakit geçirmeleri ve doğal yaşamı öğrenmeleri sağlanıyor.
6-Çocukların bireysellikten uzaklaşarak ortak bir yaşama doğru küçük adımlar atması hedefleniyor.
7-Babalar, çocuklarının ev ortamı dışındaki davranışlarını ve arkadaşlıklarını gözlemliyor.Aynı zamanda çocuklar da arkadaşlarının babaları ile olan ilişkilerini gözlemleme fırsatı buluyorlar.
8- Dijital dünya bağımlılığından uzaklaşarak hikaye anlatma, canlandırma, taklit etme, sessiz sinema, şarkı söyleme, spor gibi aktivitelerle babaların ve çocukların birbirlerinin yeteneklerini keşfetmeleri sağlanıyor.
Bu etkinlik sonucunda baba-çocuk bağlarının güçlendiğini, kamp dönüşü ilişkilerinin çok olumlu yönde geliştiğini, çocukların çok mutlu olduğunu ve tekrar gitmeyi dört gözle beklediklerini gözlemledim. Ülkemizde bu tarz etkinliklerin arttırılmasının ebeveyn-çocuk ilişkilerinin gelişmesi açısından önem taşıdığını belirtmek isterim.
Saygılarımla,
ORHAN UĞUR