Eskiden beri insanoğlu yaşadığı her yeri dağıtmışlığıyla ve de savurganlığıyla nam salmıştır. Kainatta da yalnız olmadığının farkına varması beklenirken var olan kaynaklar süratlice tüketilmekte maalesef.. Dünya da denizde sekiz yüz bin, kara da beş yüz bin canlının yaşadığı bilinmekteyken vurdum duymazlığın sebebinin kanaatkarsızlıktır kanımca. Bir gün gelecek bir tiyatro izliyormuşçasına gözlerimiz son tiyatro perdesine kapanacak ki artık hiçbir şey biçare olamayacak.
Uyku ve uyanıklık arasında daha ne kadar zaman geçecek kim bilir?. Düşünmekten mütevellit şişen gözlerim artık hiç açılmayacakmışçasına oluyor. Kapitalist ve Emperyalist ideoloji doyumsuzca sömürmeye devam ettiği sürece kaygılarımız daha da artacaktır. Her şeyin maddiyata dayandırılıp akıllara pompalananların uzun ölçekli projelerden ibaret olduğunun farkına varamayanlar acı ama gerçek ki farkında olmadan alet olmaktadırlar.
Pişmanlıklarımızın üzerine soğuk su dökmekle kaybettiklerimiz geri gelmiyor maalesef, ardına bakmadan iden insan geriden gelenlere bırakacak emanette bırakamayacak bu gidişle. Kendi kültürel ve sosyal değerlerinin yanı sıra inanç değerlerini de yozlaşmaya terk etmiş toplum rolüne geçtiğimiz şu yeni yüzyılda yaşadığımız dünya yetmezmiş gibi başka gezegenlere musallat olduk. Teknoloji bilim altıda yine kapitalist hedefleri öne alarak ilerlemeye devam ettiğimiz sürece hafızamıza kazımamız gereken daha önemli değerler var.
Gezegenimizi kişiselleştirerek diğer canlılarla nasıl uyum içinde yaşamalıyız yaşatmalıyıza kafa yormalıyız. Bütün uyuyanları uyanmaya barışçıl olmaya davet ediyorum. İnsan demeli ki eğitimli değilim ama duyarlıyım, samimiyim benimde tuzum olsun demeli. Canlıların yaşama kültürüne saygı duymaktan başlamalıyız. Sınırlarını önemseyip ortak alanlarımızda sahiplenmeliyiz ki nesillerin geleceğe bırakacağı kuşağı olsun.
Çağdaşlık adı altında yapılan emperyalizm, sömürgecilikler, mandacılıklar daim tarihte acı iz bırakmıştır. Hayatımızın avare olmadığını lobiler kurarak, sivil toplum kurumları oluşturarak çevremize, diğer canlıları benimsediğimizi sesli duyuracağız. Her çağda olduğu gibi uyanışa davet altında akla ve kalbe özgürlük vererek bencilliğimizi sonlandırmalıyız. Ders kitaplarından öte yaşanılanların sebeplerini sonuçlarını irdelediğimiz de mazinin acı bir tecrübe olarak artık kalmaması gerektiği farkındalığındamıyız?.
İnsan içindeki yönü kaybederse akıl ve kalp artık birbirinden soyutlanmışçasına olur ki iki gönlü birbirine yakınlaştırmak imkansızlığa sürüklenir. Hayalimiz düşünceden ibaret olmamalı, reale geçirebilmenin yollarını zorlayarak hep beraber gayret etmeliyiz. Sadece insana ait olmadığını ‘’Benim bir hayalim yok aslında, bin hayalim var. Gel gör ki, biri de bir binin de bir…’’ kaybettiğinin farkına varan bir nesil ümidiyle.
ARAŞTIRMACI YAZAR-TARİHÇİ
VOLKAN YAŞAR BERBER
Volkan Yaşar Berber
Milli Kültürel Mirasçısı
Orhan Uğur
TOPLUMSAL BİR SORUN OLAN DİLENCİLİK
Neslihan KUTLU KARAMAN
GELDİ GİDİYOR RAMAZAN
Vedat Demir
Yapılandırmanın yapılandırması geliyor
Onur Kabaş
GRİP AŞISI GELDİ Mİ?
Seçkin Muhammet Çakır
Filistin' de unutulanlar dışında yeni bir şey yok
Hasan Vehbi Ersoy
DEİZM-TEİZM-ATEİZM-PANTEİZM’ E BAKIŞ
Erkan Taş
Nerede Kalmıştık!
Yılmaz Gökgöz
Sinoplular Gerçekten Mutlu mu?
