İnsanın kendince var olan inançlarından soyutlanmadan yaşaması beklenirken sonu belirsiz ritüellere kendini kaptırması an meselesi olan bu çağda yaşamak dahi maharettir. Çünkü her geçen gün bilgi kirliliğinin teknoloji gelişimine oranla daha da arttığına şahidiz. Kişi, ‘’Zenginler üstündür dünyalığı yerindedir’’ anlayışıyla yetiştirildiği sürece yaşamın anlamını ancak hezimete uğradıktan sonra anlarız. İnsan yaratıldığı andan itibaren üstün vasıflarla donatılmıştır. Bizler bu bize verilmiş değerlerimize sahip çıkamamışlığımızın hezimetini yaşamaktayız günümüzde maalesef..
İnsanların sadakati menfaatleriyle değil de içten olabilse, değerlerimize çıkar amaçlı değil de sadece özümüz olduğu için sahiplenebilsek, Beşeriyatın nizamı muhabbet üzerine kuruludur ki birbirimizi anlayabilmemiz kafidir var olan sorunları halletmede. Tüm hak ve hürriyetlerimizi önce kendimize sonra çevremize faydalı olacak şekilde kullanabilsek keşke.. Ben dediğimiz sürece bizlerin varacağı yol hüsrandır.
Saadetli yaşama kavuşabilenleri örnek alarak düzen kurabilenler gün geçtikçe azalmakta maalesef, bunun sebebini araştıracak olursak içten gelmeyen saygı, sevgi, anlayış ve değerlerimizdir. Günümüzde sürdürülemeyen Akrabalık, komşuluk, arkadaşlık ilişkilerinde ortak sorun iletişimsizliktir ki bunun çözümüne kafa yoranlara da eleştirilsel yaklaşılan bir topluma dönüştürüldük. Huzuru bulabilmek için mücadele edebilenler gittikçe azınlığa düşmektedir.
Avrupai hayata özendirilme çabası içinde olanlar maalesef bakmakla görmek arasında hezimet yaşayanlardır. Toplumu değerlerinden soyutlayarak kendince haklı sebeplere dayandırılarak ileriki yaşamında önüne gelmeyecekmiş gibi empoze ettirilerek bir aile hayatı kurmayanlar son nefeslerinde daim pişmanlık içindedirler. Günümüzde dialogları ayakta tutmak gittikçe zorlaştırılmaktadır bunun mücadelesini kişisel değil toplumsal olarak vererek üstünden gelebiliriz. Dertli, ıstıraplı bir kalp ve sürekli sevgiye meyletmektir şifası..
Dünyevi zevklerin verdiği haz ile hayatını heba edenler yalnızca nefislerini memnun ettiklerinden bi haberdirler. Toplumun kendi iman nuru geleceğe umut olmalıdır. İnsanların kanaatimce yanlış anlama kılavuzu edinmeleri elzemdir. Yaşantımızda da bir çok kereler şahid olduğum kadarıyla kırgınlıkların, hasedlerin sebebi bu..Birbirimize empatiyle yaklaşabilirsek iletişimimizde gözle görülür artış olduğu gibi karşılıklı saygı, sevgi, anlayış, dialoglarda güven aşılanmış olur.
İnsan kendini toplum içinde olumlu bir tarafa koydurabilirse yani kendini topluma kabullendirebilirse kazanmıştır. Toplumun benimsediği insanlar zamanı gelince lider sıfatı alarak istikametini doğru tercihler arasından seçecektir. Bizde yaygın olarak ön planda tutulan toplumsal değerlerimize daha fazla önemseyerek gelecek kuşaklarımıza emanet bırakılma mücadelesinde bulunabilme temennisiyle.
ARAŞTIRMACI YAZAR-TARİHÇİ
VOLKAN YAŞAR BERBER